کوه کلیمانجارو در سال ۱۹۷۳ به پارک ملی تبدیل شد و در سال ۱۹۸۷ هم به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت شد. این حفاظت به حیوانات منطقه اجازه داده تا در برابر آسیب‌های انسان، تو زیستگاهشون در امان بمونند.
همون‌طور که خودتون هم موقع صعود به قله کوه کلیمانجارو متوجه میشید، کلیمانجارو شامل مناطق اکولوژیکی مختلفیه. بخش عمده پارک تو کمربند جنگلی کوهستانی قرار دارد.
در این کوه، ۱۵۴ گونه پستاندار (از جمله ۷ نوع میمون) و صدها گونه پرنده شناسایی شده‌اند.حیوانات بزرگی مثل فیل، زرافه، و گاومیش و همچنین پستانداران کوچیکتر و خاصی مثل خارپشت، گورکن عسل‌خوار و مورچه‌خوار هم اینجا دیده می شوند. البته، بیشتر اوقات این حیوانات از آدم‌ها دوری می‌کنند و تو جنگل‌های بارونی انبوه و سرسبز پنهان میشوند.
در ادامه، بعضی از حیوانات رایج‌تر رو که شانس دیدنشون رو موقع صعود به کلیمانجارو دارید، به شما در شرکت کوهنوردی چکاد به شما معرفی می‌کنیم:
میمون آبی
این میمون‌ها اسمشان کمی گمراه‌کننده است، چون خاکستری مایل به زیتونی با لکه‌های سیاه و سفید هستند و آبی نیستند! صورتشان تیره است با لکه‌های زرد یا روشن‌تر روی پیشانی و چشمانی قهوه‌ای مایل به قرمز. میمون‌های آبی بیشتر عمرشان را روی درختان بلند می‌گذرانند، جایی که هم غذا و هم پناهگاه آن فراهم است. غذای اصلی‌شان میوه و انجیر است، اما حشرات، برگ‌ها، شاخه‌ها و گل‌ها را هم می‌خورند.
کلاغ گردن‌سفید
این کلاغ‌ها به خاطر نوار سفید مشخصی که پشت گردنشان دارند، به این نام معروف شده‌اند. کلاغ‌ها پرندگانی فوق‌العاده باهوش‌اند؛ حتی می‌گویند از انسان‌های ۷ ساله باهوش‌ترند! آنها می‌توانند استدلال انتزاعی کنند، مسائل پیچیده را حل کنند و حتی صحبت انسان را یاد بگیرند. رژیم غذایی کلاغ‌های گردن‌سفید بسیار متنوع است؛ از میوه‌ها و دانه‌ها گرفته تا حشرات، لاشه حیوانات، پستانداران کوچک و غذای انسان. بدون شک، این پرندگان بزرگ را در اطراف اردوگاه خود در حال پرواز و سروصدا خواهید دید، که منتظر جمع‌آوری غذا هستند. پس حواستان باشد کوله‌پشتی‌تان را بدون مراقبت رها نکنید، چون این کلاغ‌های شیطون به اندازه کافی جسورند که برای خوردن خوراکی‌ها به آن نفوذ کنند!
میمون کولوبوس
“کولوبوس” در یونانی به معنی “ناقص” است و این اسم از این واقعیت می‌آید که این میمون‌ها شست ندارند! این ویژگی به دلیل زندگی درختی‌شان است؛ انگشتان قلاب‌مانندشان برای تاب خوردن در میان تاج‌پوشش جنگل مؤثرتر است. میمون کولوبوس تضاد رنگی چشمگیری دارد؛ وقتی به دنیا می‌آیند کاملاً سفید هستند، اما با بزرگ شدن به ظاهر سیاه و سفید خاص خودشان تبدیل میشوند. دیدنی‌تر از همه، دم‌های سفید و پشمالوی آن‌هاست که گاهی تا ۶۰ سانتی‌متر طول دارند! این میمون‌ها در نزدیکی شروع مسیرهای کلیمانجارو و در بخش‌های جنگل بارانی دیده میشوند. آنها هم مثل میمون‌های آبی، بیشتر زندگی‌شان را روی درختان می‌گذرانند و به ندرت به زمین می‌آیند. غذای اصلی‌شان برگ، میوه و گل است و معده‌های سه‌حفره‌ای شبیه نشخوارکنندگان دارند که به هضم برگ‌ها کمک می‌کند.
بوش بیبی (Bushbaby)
بوش بیبی‌ها اسمشان را از گریه‌هایی می‌گیرند که شبیه صدای گریه نوزاد انسان است و در شب شنیده می‌شود. این موجودات شب‌زی چشمان بزرگ و گردی دارند که دید شب فوق‌العاده‌ای به آنها می‌دهد، و بدنی با پوشش قهوه‌ای مایل به خاکستری تا قهوه‌ای روشن دارند. آنها فوق‌العاده چابک هستند و می‌توانند مسافت‌های زیادی را از درختی به درخت دیگر بپرند. غذایشان شامل حشراتی مثل ملخ و بید است که آنها را روی زمین شکار می‌کنند یا مستقیماً از هوا می‌قاپند. بوش بیبی‌ها حیوانات کوچک دیگر، میوه و شیره درختان را هم می‌خورند. آنها در حفره‌های درختان زندگی می‌کنند و گرچه کاملاً رایج‌اند، به راحتی دیده نمی‌شوند چون فقط در شب فعال هستند.
موش چهارخط
هر جا انسان‌ها باشند، تقریباً همیشه جوندگان هم پیدا میشوند. این موش‌ها کمی بزرگتر از موش خانگی هستند و شباهت زیادی به سنجاب دارند. چهار نوار سیاه در پشتشان دارند و برخلاف سایر موش‌ها، صبح‌ها و اواخر بعدازظهرها فعال‌ترند و میانه روز استراحت می‌کنند. با اینکه در گروه‌ها زندگی می‌کنند، اما به صورت انفرادی غذا جمع‌آوری می‌کنند. موش چهارخط دوست دارد خانه‌اش را در اردوگاه‌ها و کلبه‌های کلیمانجارو بسازد، جایی که غذا فراوان است. آنها بیشتر از طیف وسیعی از گیاهان سبز، دانه‌ها، بی‌مهرگان و پس‌مانده‌های انسانی تغذیه می‌کنند.
آفتاب‌پرست‌ها
آفتاب‌پرست‌ها خزندگانی هستند که عمدتاً در آفریقا یافت میشوند. آنها به خاطر توانایی شگفت‌انگیزشان در تغییر رنگ پوستشان مشهورند، که این کار را در پاسخ به احساسات، تغییرات نور، دما یا رطوبت انجام می‌دهند. یک آفتاب‌پرست می‌تواند چشمانش را مستقل از هم حرکت دهد، که این قابلیت به آنها اجازه می‌دهد تا به طور همزمان در دو جهت مختلف نگاه کنند. بینایی تخصصی و توانایی پرتاب زبان با سرعت زیاد به فاصله‌ای بیش از دو برابر طول بدنشان، آنها را قادر می‌سازد تا با دقت بالا حشرات را شکار کنند. در کلیمانجارو دو نوع آفتاب‌پرست وجود دارد: آفتاب‌پرست‌های سه‌شاخ (جکسون) و آفتاب‌پرست‌های کوچک‌تر دو شاخ (کوتوله فیشر).
علاوه بر اینها، حیوانات دیگری هم در پارک یافت میشوند: پستانداران بزرگتر مثل پلنگ و کرگدن سیاه (بسیار نادر)، گاومیش کیپ، تشی‌ها، گورکن‌های عسل‌خوار، مورچه‌خواران، خدنگ‌ها، و صاریغ درختی. گرازها (بابون‌ها) هم در شیب‌های پایین‌تر زندگی می‌کنند. همچنین انواع مختلفی از شاخ‌درازها (آنتلوپ‌ها) وجود دارند که برخی از آنها ممکن است در مناطق مرتفع‌تر مانند منطقه خلنگ زارغزار دیده شوند. پارک ملی کلیمانجارو دارای تنوع فراوان پرندگان نیز می‌باشد و ۱۷۹ گونه پرنده شناخته شده در آن زندگی می‌کنند.
پستانداران بزرگ تر
حیواناتی مانند فیل ها، زرافه ها و گاومیش ها نیز در منطقه کلیمانجارو دیده می شوند. پارک ملی کلیمانجارو زیستگاه اعضای “پنج بزرگ” آفریقا (فیل ها، گاومیش های کیپ، پلنگ ها و کرگدن های سیاه) است. کرگدن های سیاه گونه ای بسیار در معرض خطر هستند و دیدن آنها واقعا نادر است. اما باید توجه داشت که این حیوانات بزرگ عمدتا به شیب های پایین تر کلیمانجارو محدود می شوند و بعید است کوهنوردان نزدیک اردوگاه ها با آنها برخورد کنند. هرچند گاهی اوقات وارد جنگل یا حتی مناطق بالاتر نیز می شوند، اما احتمال دیدن آنها کم است و بیشتر ممکن است نشانه های عبور آنها (مانند ردپا) مشاهده شود. کوهنوردان معمولا بیشتر به دنبال جانوران کوچک تر مانند میمون ها در طول مسیر خود خواهند بود.
شاخ درازها (آنتلوپ ها)
انواع مختلفی از شاخ درازها در کلیمانجارو زندگی می کنند. برخی از آنها ممکن است در مناطق مرتفع تر مانند منطقه خلنگزار/مرغزار دیده شوند که مشاهده شان آسان تر است. شاخ درازهای کلیمانجارو شامل دایکرهای قرمز و خاکستری، دایکر ابوت، ریدباک کوهستانی، ایلند معمولی، کلیپ اسپرینگر و بوش باک هستند.
ایلندهای معمولی شاخ دراز های بزرگی هستند؛ ایلندهای بالغ وزنی بین ۴۰۰ تا ۹۴۰ کیلوگرم و در ناحیه شانه قدی معادل ۱.۶ متر دارند. تنها شاخ درازی که از ایلند معمولی بزرگتر است، ایلند غول پیکر (بسیار نادر) است.
کلیپ اسپرینگرها شاخ درازهای بسیار کوچکی هستند که حداکثر ۱۸ کیلوگرم وزن دارند. اینها جانورانی شب زی هستند و بیشتر به صورت تک همسر زندگی می کنند. کلیپ اسپرینگرها روی نوک سم های خود راه می روند و جزو حیواناتی هستند که ممکن است در شب به دنبال آنها باشید.
دایکر ابوت گونه ای در معرض خطر است و تنها در سه منطقه کوچک در تانزانیا زندگی می کند. دیدن این جانور بسیار نادر است و تصاویر کمی از آن وجود دارد. این دایکرهای قهوه ای تیره یک کاکل قرمز روی پیشانی خود دارند. آنها شب زی هستند و بیشتر در پوشش گیاهی انبوه پنهان می مانند.
داسی های درختی (هیراکس درختی)
جانوران دیگری که توصیه می شود در شب به دنبال آنها باشید، داسی های درختی هستند. داسی های درختی معمولا بیشتر دیده می شوند و گاهی فریادهایشان از اردوگاه شنیده می شود. آنها موجودات کوچکی هستند، تقریبا به اندازه یک خرگوش. با این حال، جالب توجه است که آنها از راه دور با فیل ها و گاوهای دریایی (ماناتی ها) خویشاوند هستند! داسی های درختی حیواناتی شب زی هستند که حدود ۲ کیلوگرم وزن دارند.
تنوع پرندگان
پارک ملی کلیمانجارو دارای تنوع فراوان پرندگان نیز می باشد. ۱۷۹ گونه پرنده شناخته شده در این پارک زندگی می کنند. برخلاف پستانداران بزرگ، احتمالا در طول مسیر کوه پیمایی خود با پرندگان زیادی روبرو خواهید شد.
برخی از پرندگانی که توصیه می شود به دنبال آنها باشید شامل کرکس ها، سارگپه ها، کلاغ ها، نوک شاخ ها، توراکوها، سنگ چشم ها، فاخته ها، مگس گیرها، باربت ها، چک ها، دارکوب ها، زنبورخورها و سسک های آفتاب پرست هستند. کلاغ های گردن سفید غالبا از اردوگاه های منطقه مرغزار بازدید می کنند. در بخش جنگلی نیز می توانید انواع ماهی خورک ها را ببینید، از جمله ماهی خورک کوتوله آفریقایی که تنها ۱۲ سانتی متر طول دارد و بسیار زیباست. سار ابوت که گونه ای نادر است و فقط در کنیا و تانزانیا زندگی می کند، نیز در جنگل زندگی می کند و دیدن آن هیجان انگیز است. سسک آفتاب پرست زمردی درخشان نیز در اینجا زندگی می کند و بسیار زیباست. و در نهایت، “جام مقدس” پرندگان آفریقا، یعنی پیتای آفریقایی، نیز در جنگل کوه دیده می شود.
چه حیواناتی در کوه کلیمانجارو زندگی می‌کنند؟
در ارتفاعات پایین‌تر و جنگل‌های کلیمانجارو، می‌توانید حیواناتی مانند میمون آبی، میمون کلوبوس سیاه و سفید، میمون دم‌قرمز، بوفالو، فیل، و ببر را پیدا کنید. در ارتفاعات بالاتر، به دلیل شرایط سخت‌تر، حیات وحش کمتری وجود دارد، اما ممکن است حیواناتی مانند موش صحرایی غول‌پیکر، آنتلوپ الاند، و پرندگان را ببینید.
آیا شیری در کلیمانجارو وجود دارد؟
خیر، معمولاً شیری در خود کوه کلیمانجارو یا در نزدیکی مسیرهای صعود آن زندگی نمی‌کند. شیرها ترجیح می‌دهند در دشت‌های باز و ساواناها مانند سرنگتی زندگی کنند. با این حال، در مناطق حفاظت‌شده اطراف کلیمانجارو، مانند پارک ملی آمبوسلی، ممکن است شیرها را ببینید.
آیا پلنگی در کلیمانجارو وجود دارد؟
بله، پلنگ‌ها در کلیمانجارو زندگی می‌کنند، اما به دلیل ماهیت منزوی و شب‌زی بودنشان، دیدن آنها بسیار نادر است. آنها بیشتر در مناطق جنگلی پایین‌تر کوه دیده میشوند.
آیا فیلی از کلیمانجارو بالا می‌رود؟
فیل‌ها در دامنه‌های پایین‌تر و مناطق جنگلی کلیمانجارو زندگی می‌کنند، اما از خود کوه بالا نمی‌روند. ارتفاع و زمین شیب‌دار برای آنها مناسب نیست.
حیوان برف‌های کلیمانجارو چیست؟
“برف‌های کلیمانجارو” اشاره به رمان معروف ارنست همینگوی و فیلمی با همین نام دارد. در آن داستان، پلنگی یخ‌زده در نزدیکی قله کلیمانجارو پیدا می‌شود، که به نمادی از مرموز بودن و زیبایی این کوه تبدیل شده است. این پلنگ نمادی از رمان است و نه یک گونه واقعی از حیواناتی که در برف کلیمانجارو زندگی می‌کنند.
چه چیزی در کوه کلیمانجارو زندگی می‌کند؟
در ارتفاعات مختلف کلیمانجارو، اکوسیستم‌های متنوعی وجود دارد. از جنگل‌های بارانی گرمسیری در پایین، با میمون‌ها، پرندگان، و حشرات، تا زمین‌های بوته‌ای و بیابانی در میانه، و در نهایت بیابان آلپاین و یخچال‌های طبیعی در بالا که حیات در آن بسیار محدودتر است.
از بالای کلیمانجارو چه چیزی می‌توانید ببینید؟
از قله کلیمانجارو، می‌توانید دشت‌های وسیع تانزانیا، قله‌های آتشفشانی دیگر مانند کوه مرو، و اغلب یک دریای ابر در زیر پای خود را ببینید. در یک روز صاف، مناظر خیره‌کننده و وسیعی را خواهید داشت.
آیا پشه‌ای در کلیمانجارو وجود دارد؟
بله، در ارتفاعات پایین‌تر و مناطق جنگلی کلیمانجارو پشه‌ها وجود دارند. با این حال، در ارتفاعات بالاتر، پشه‌ها به دلیل سرما و کمبود پوشش گیاهی کمتر میشوند. منطقه‌ای که کوه در آن قرار دارد یک منطقه مالاریا خیز است، بنابراین اقدامات پیشگیرانه برای مالاریا در ارتفاعات پایین‌تر و قبل از صعود توصیه می‌شود.
آیا مگس تسه تسه در کلیمانجارو وجود دارد؟
مگس تسه تسه در کلیمانجارو، به خصوص در مناطق پایین‌تر و بوته‌زارها، یافت می‌شود. نیش این مگس می‌تواند بیماری خواب آفریقایی را منتقل کند.
چقدر در کلیمانجارو هوا سرد می‌شود؟
در ارتفاعات بالاتر کلیمانجارو، هوا می‌تواند بسیار سرد شود، به خصوص در شب. دما می‌تواند به زیر صفر درجه سلسیوس برسد. در قله، دما می‌تواند به منفی ۲۰ درجه سانتیگراد یا کمتر کاهش یابد، به خصوص با احتساب باد.
آیا کلیمانجارو منطقه مرگ دارد؟
بله، کلیمانجارو دارای یک “منطقه مرگ” است. این به منطقه‌ای در ارتفاعات بالا (معمولاً بالای ۸۰۰۰ متر در کوه‌های بسیار بلندتر مانند اورست، اما در کلیمانجارو به دلیل کمبود اکسیژن، این اصطلاح برای ارتفاعات بالاتر از حدود ۵۵۰۰ متر نیز به کار می‌رود) اشاره دارد که در آن سطح اکسیژن آنقدر کم است که بدن نمی‌تواند خودش را بازیابی کند و سلول‌ها شروع به مردن می‌کنند. ماندن طولانی مدت در این منطقه بدون اکسیژن مکمل می‌تواند کشنده باشد.
آیا کلیمانجارو در جنگل است؟
کلیمانجارو یک کوه آتشفشانی بزرگ است که دارای چندین منطقه آب و هوایی است. در دامنه‌های پایین‌تر آن جنگل‌های بارانی انبوهی وجود دارد، اما با افزایش ارتفاع، به تدریج به مناطق بوته‌ای، بیابانی و در نهایت به قله یخی تبدیل می‌شود. بنابراین، قسمت‌هایی از کلیمانجارو در جنگل قرار دارد، اما کل کوه نه.
چرا کوه کلیمانجارو سرد است؟
کوه کلیمانجارو به دلیل ارتفاع بسیار زیادش سرد است. با افزایش ارتفاع، دمای هوا کاهش می‌یابد. حتی با اینکه در نزدیکی خط استوا قرار دارد، ارتفاع بالای آن باعث می‌شود دما به شدت پایین بیاید و حتی یخچال‌های طبیعی در قله داشته باشد.
آیا کوه کلیمانجارو فوران خواهد کرد؟
کلیمانجارو یک آتشفشان خفته است و در حال حاضر هیچ نشانه فعالی از فوران قریب‌الوقوع وجود ندارد. آخرین فوران آن در حدود ۲۰۰ سال پیش بود. اگرچه احتمال فوران در آینده کاملاً صفر نیست، اما در حال حاضر خطری محسوب نمی‌شود.
